Temat dnia: Świat wokół nas.

1. „Wycieczka” – rozmowa o wrażliwości na podstawie opowiadania.

Ola nie lubiła wcześnie wstawać. Ale w piątki zrywała się z łóżka, gdy tylko zadzwonił budzik. Błyskawicznie się ubierała i biegła do przedszkola tak szybko, że tata ledwie mógł za nią nadążyć. W piątki zawsze były wycieczki. A miejsca wycieczek wybierały dzieci. Wszystko zaczęło się od kłótni Krzyśka i Ady. – Zamek jest najfajniejszy – powiedział Krzysiek. – Wcale nie, bo fontanna – sprzeciwiła się Ada. – Zamek! – krzyknął Krzysiek. – Fontanna! – krzyknęła jeszcze głośniej Ada. – Zamek jest historyczny! – Krzysiek uderzył pięścią w stół. – A z fontanny leci woda! – Ada miała łzy w oczach. I nie wiadomo, jak skończyłaby się ta kłótnia, gdyby nie pani Ala. – Nie ma się o co kłócić. Przecież każdemu może się podobać coś innego. Krzysiowi najbardziej podoba się zamek, Adzie – fontanna, a pozostałe dzieci pewnie wybrałyby jakieś inne miejsce – powiedziała pani. A potem zawołała wszystkich, żeby usiedli na dywanie. – Czy wiecie, kto to jest przewodnik? – spytała. – To taki pan, który prowadzi wycieczki w różne miejsca – odpowiedziała Kasia. – I pilnuje, żeby nikt się nie zgubił – dodał Maciek. – A ja mam przewodnik w domu. I to nie jest żaden pan, tylko książka. Przewodnik po Warszawie. Tam są różne zabytki i ciekawe miejsca – odezwał się Kuba. – Tak, przewodnik to osoba, która oprowadza wycieczki, albo książka z miejscami, które warto zobaczyć – powiedziała pani. – Kto lubi wycieczki? Zgłosiły się wszystkie dzieci. – Każdy z was może zostać przewodnikiem. Ada mogłaby pokazać naszej grupie fontannę, Krzyś – zamek, a inne dzieci – swoje ulubione miejsca. A potem zrobilibyśmy przewodnik ze zdjęciami najpiękniejszych i najciekawszych miejsc w okolicy. Co wy na to? Oli bardzo spodobał się ten pomysł. Innym dzieciom też

***

Pierwszą wycieczkę poprowadziła Ada. Oczywiście na skwer z fontanną. Słońce świeciło, a wodna mgiełka przyjemnie chłodziła policzki. – Patrzcie, jaka ładna! – Ada wskazała kamienną dziewczynę trzymającą dzban, z którego lała się woda. Ola była tu wiele razy, ale dopiero teraz uważniej przyjrzała się figurce. Miała długie włosy i tajemniczy uśmiech, a na jej ramieniu właśnie usiadł wróbel i wyglądało, jakby szeptał kamiennej dziewczynce do ucha jakąś tajemnicę. Na wycieczce do zamku przewodnikiem był Krzysiek. Opowiadał o królu, który zbudował zamek, i o skarbach, które podobno są tu ukryte, tyle że nikt nie wie gdzie. Dzieci zajrzały do zamkowych podziemi i weszły na wieżę. Chłopcom najbardziej podobały się zbroje i miecze, a Oli – widok, który roztaczał się z wieży. A dziś przewodnikiem była Ola. Chciała zrobić dzieciom niespodziankę i nie zdradziła, dokąd je zaprowadzi. Wiedziała tylko pani. W autobusie koleżanki nie dawały Oli spokoju, próbując odgadnąć cel wycieczki, lecz dziewczynka tylko tajemniczo się uśmiechała. - Jesteśmy prawie na miejscu – powiedziała, gdy wysiedli z autobusu. Z przejęcia drżał jej głos. Tak bardzo chciała, żeby jej ulubione miejsce spodobało się też innym. Za rogiem ulicy Ola zatrzymała się przed oplecioną białymi różami bramą z napisem: Ogród różany. Brama była otwarta, a za nią rozciągało się królestwo róż. Róże białe, herbaciane, żółte, łososiowe, różowe, czerwone, bordowe i w różnych innych odcieniach, których dzieci nawet nie umiały nazwać, rosły na rabatach i pięły się po drewnianych pergolach. Różany tunel prowadził na plac zabaw, a w oplecionej różami altance pani sprzedawała lody. – Ojej, tu jest jak w bajce! – zawołała Zuzia. – A jak pachnie! – zachwyciła się Kasia. – Ile może tu być róż? – zastanawiał się Alek, który uwielbiał liczyć. – Chyba z tysiąc! – Ponad pięć tysięcy – odpowiedziała Ola, dumna ze swojej wiedzy. Kiedyś spytała o to pana, który sadził kwiaty. Potem dzieci spacerowały po alejkach, oglądały i wąchały róże, bawiły się na placu zabaw, a na koniec pani Ala kupiła wszystkim lody. – Fajny ten ogród! I pyszne lody! – stwierdziła Zuzia, zlizując ściekającą z wafelka waniliową strużkę. – Najlepsze lody na świecie! – zgodziła się Ola. – Hm… ciekawe, czy gdzie indziej smakowałyby tak samo? A może w ładnym miejscu wszystko smakuje lepiej?

Po przeczytaniu opowiadania zadajemy dzieciom pytania: Co dzieci robiły w piątki w przedszkolu? Dokąd wybrały się na wycieczkę? Co lub kto to jest przewodnik? Jakie miejsca chcielibyście zwiedzić? Jak czuła się Ola, gdy nadszedł czas odwiedzenia miejsca wybranego przez nią? Jak wyobrażacie sobie ogród różany? Czy zgadzacie się ze stwierdzeniem, że „w ładnym miejscu wszystko smakuje lepiej”? Prosimy, by dzieci opowiedziały o jakiejś wycieczce, na której były, o tym, co najbardziej im się podobało, co interesującego widziały, jak się czuły. Tak kierujemy rozmową, aby dzieci opowiadały o swoich emocjach: co czuły na wycieczce, co je zdziwiło, co zainteresowało. Zachęcamy dzieci do wypowiedzi na temat wrażliwości na piękno przyrody. Pytamy, jak należy się zachowywać podczas wycieczki na łono przyrody.

2. „Wycieczka” – opowieść ruchowa na podstawie opowiadania. Dzieci naśladują jazdę autokarem, a następnie: spacer przy fontannie, spacer alejkami, zabawy na placu zabaw. Potem znowu jazdę autokarem i wycieczkę do zamku.

3. „Zapraszam cię do…” – scenki dramowe. Dzieci rozmawiają z drugą osobą, otrzymują telefon (zabawka lub jakiś przedmiot, który symbolizowałby telefon). Ich zadaniem jest przeprowadzenie rozmowy telefonicznej w taki sposób, aby zachęcić drugą osobę do wspólnej wycieczki.

4. „Jaki jest?” – zabawa rozwijająca słownik dzieci. Zadajemy pytanie problemowe: Czasem mówimy o kimś, że jest człowiekiem wrażliwym. Kiedy używamy takiego zwrotu? Dzieci starają się podawać przykłady zachowań, które pokazują tę cechę.

5. „Małgorzata” – nauka słów piosenki. Rodzic recytuje jej tekst. Dzieci powtarzają za nim kolejne wersy. Potem rodzic podaje pierwsze słowa wersów, a dzieci dopowiadają resztę.

Moja mama Małgorzata ma bardzo mądrego brata. Brat ten ma na imię Michał. Właśnie nas odwiedził dzisiaj. Gdy poszliśmy z nim na spacer, Powiedziała do mnie mama: – Mój brat to dla ciebie wujek. Mamo, to wiedziałam sama!

6.„Porymujmy” – ćwiczenie komunikacji. Dzieci siadają w kręgu. Rodzic pyta: Kto opowiada historyjkę opisaną w piosence – dziewczynka czy chłopiec? Skąd wiemy, że dziewczynka? Rodzic recytuje ostatni wers piosenki, podkreślając słowo „wiedziałam”. Jak powiedziałby to chłopiec? Jak ma na imię mama dziewczynki? Jakim zdrobnieniem można się do niej zwracać? Kim jest Michał? Jeśli dzieci mają problem z udzieleniem odpowiedzi, proponujemy powtórzyć drugą zwrotkę. Kto z was ma wujka? Jak wasi wujkowie mają na imię? Jak lubicie spędzać z nimi czas? Rodzic kładzie na podłodze kartonik z wyrazem mama. Czyta to słowo i prosi dzieci, aby spróbowały stworzyć do niego rymy. Rodzic tworzy pierwszą parę, np. mama – dama, sama, rama, jama, lama, tama.

PIĄTEK 25.09.2020 ROK

Temat dnia: Bezpieczne zabawy.

1. ,,Bezpieczne zabawy” – rysowanie pastelami. Dzieci przed przystąpieniem do rysowani opowiadają, co to znaczy bawić się bezpiecznie, gdzie tak można się bawić. Następnie rysują to, o czym opowiadały, nadają swojej pracy tytuł. Rodzic zapisuje tytuł a dziecko się podpisuje.

2. „Bezpiecznie na ulicy” – rozmowa z dziećmi. Dzieci mają przed sobą przedmioty lub zdjęcia (kamizelka odblaskowa, kask rowerowy, nakolanniki, nałokietniki, opaski odblaskowe, fotelik samochodowy, kapelusz, plecak, latarka). Podają nazwy przedmiotów i określają ich przeznaczenie. Wybierają przedmioty, które pomagają w zachowaniu bezpieczeństwa. Dzielą ich nazwy na sylaby. Dzieci wyróżniają głoski w nagłosie i w wygłosie. Dzieci wspólnie z rodzicem omawiają zasady bezpiecznego poruszania się po chodniku i po ulicy na podstawie doświadczeń dzieci, np. W aucie siedzę w foteliku i mam zapięte psy. Po chodniku idę obok osoby dorosłej i jej słucham. Na rowerze jeżdżę w kasku. Zatrzymuję się przed przejściem dla pieszych. Przechodzę na drugą stronę ulicy tylko tam, gdzie jest to dozwolone.

3. „Skrzyżowania i pętle” – zabawa badawcza. Do zabawy potrzebne będą 3 paski papieru dla każdego dziecka (najlepiej kartka A3 pocięta na 6–7-centymetrowe paski wzdłuż dłuższego boku). Demonstrujemy i wyjaśniamy sposób składania i sklejania pasków:

– Jeden pasek dzieci sklejają wąskimi końcami, tworząc obręcz. Kolorują wewnętrzną część obręczy. Wyciągają wniosek: obręcz ma część wewnętrzną i część zewnętrzną. Rysują linię wzdłuż całej obręczy, na środku. Pytamy: Co się stanie, gdy rozetniemy obręcz wzdłuż linii? Dzieci rozcinają obręcz, obserwują i weryfikują swoje teorie (powstały dwie obręcze o średnicy takiej samej jak pierwotna obręcz).

– Z dwóch innych pasków dzieci układają krzyż i sklejają na środku. Każdy pasek sklejają w obręcz (na zewnątrz, by całość wyglądała jak fragment bożonarodzeniowego łańcucha – rys. 1). Na każdej obręczy rysują linie dzielące je na pół. Zadajemy pytanie: Co się stanie z naszymi obręczami, gdy rozetniemy je wzdłuż linii? Dzieci udzielają odpowiedzi – każda jest dobra, po czym rozcinają jedną obręcz wzdłuż linii (rys. 2–3). Powstaje pasek z dwiema obręczami na końcach (rys. 4). Następnie rozcinają drugi pasek (rys. 5–6). Rozkładają papier – powstaje kwadrat (rys. 7). Zdjęcie instrukcji na WhatsApp na grupie.

4. „Mozaikowe zabawy” – rozwijanie percepcji wzrokowej i rozumienia symetrii. – Każde dziecko ma kwadrat, koło, prostokąt i trójkąt równoboczny z papieru, lusterko i nożyczki. Wybiera figurę, wyznacza oś symetrii (rysuje linię na środku) i rozcina figurę na pół. Przykłada lusterko z boku do miejsca rozcięcia i obserwuje odbicie (odbicie w lusterku sprawi, że figura będzie wyglądała jak cała, nierozcięta). – Dzieci otrzymują wycięte z papieru koła, kwadraty, prostokąty i trójkąty równoboczne (większe). Składają je na pół, potem kilka razy na pół, badają, co powstało, rozkładają, obserwują. Podczas kolejnych prób rozcinają figury po linii zgięcia. Zadajemy pytanie: Czy uda wam się sprawić, by powstała taka sama figura jak na początku? Dzieci składają kolejne figury bokami do boków, po przekątnej i obserwują, co powstało.

5. Powtórzenie i utrwalenie piosenki z poprzedniego roku szkolnego – ,,Znamy numery alarmowe”

Temat dnia: Ratownicy na czterech łapach.

1. „Pies – przyjaciel człowieka” – rozmowa z dziećmi. Dzieci oglądają zdjęcia psów różnych ras. Odpowiadają na pytania: Który z psów podoba się wam najbardziej i dlaczego? Jak należy się zachowywać w obecności psów? Dlaczego pies jest nazywany przyjacielem człowieka? Prezentujemy zdjęcia psów pomagających człowiekowi (przewodnik, ratownik odszukujący kogoś pod gruzami, pies policyjny, pasterski, wykorzystywany do dogoterapii) oraz podpisy do czytania globalnego: pies przewodnik, pies ratownik, pies terapeuta, pies pasterski, pies policyjny. Pytamy: Co przedstawiają zdjęcia?

2.„Mój przyjaciel pies” – zabawa plastyczno-konstrukcyjna. Każde dziecko ma do dyspozycji 2 rurki po papierze toaletowym, papier kolorowy, markery, klej, nożyczki. Jedną rurkę koloruje bądź wykleja papierem tak, by stworzyć sierść psa, drugą rozcina wzdłuż na pół. Z papieru wycina dosyć długie psie uszy i je koloruje. Na dole lekko rozcina na pół, by dało się je przykleić do rurki. Z połówki rurki odcina 2 paski szerokości ok. 2 cm i robi z nich nogi. Na boku tułowia rysuje nos, pysk z językiem, obrożę, oczy, nakleja uszy, nogi i ogon. Na koniec nadaje psu imię i jeśli potrafi, pisze je na kartce. Tabliczkę z imieniem dziecko nakleja pod pyskiem psa.Inne propozycje na zdjęciach.

3. ,,Psy na służbie” – oglądanie filmu.

4. „Co się schowało pod chustą” – zabawa sensoryczna. Pod chustą leżą różne przedmioty. Rodzic stara się wprowadzić atmosferę zaciekawienia: Co tam może być? Kto jest odważny i chciałby tam zajrzeć? Dziecko wkłada ręce pod chustę, wybiera jeden przedmiot, stara się podać jej nazwę i opisać, z czego jest wykonana.

Temat dnia: Wzywamy pomoc.

1. „Uwaga! Straż ”– zabawy matematyczne.

– „Węże strażackie” – układanie rytmu. Dzieci mają przed sobą komplety figur geometrycznych. Rodzic układa 2 powtórzenia dowolnego rytmu dwuelementowego. Dzieci odtwarzają układ i go kontynuują. Podają nazwy figur, których użyły. Następnie przechodzimy do rytmu trójelementowego. W kolejnych powtórzeniach propozycje podają same dzieci.

- „Sygnały” – odtwarzanie rytmu na podstawie poleceń. Dzieci mają przed sobą figury geometryczne (mogą być jednego rodzaju, np. same trójkąty). Rodzic przedstawia układ figur, np

1) figura duża, mała, duża mała itd.,

2) małe figury ułożone w falę,

3) małe figury ułożone w 2 rzędy: wysoko, nisko.

2. „Kto nam pomoże” – układanie numerów alarmowych. Przed dziećmi leżą pomieszane elementy 3 różnych zestawów puzzli (numery alarmowe pocięte na 3 kawałki). Dzieci układają puzzle, odczytują numery alarmowe i mówią jakie służby możemy za pomocą tych numerów wezwać.

Na trzech kartkach piszemy numery alarmowe: 997, 998, 999 a następnie każdą z nich przecinamy na trzy różne kawałki, mieszamy puzzle, zadaniem dzieci jest ułożenie ich.

3.„Jestem odważny – pomagam” – zabawa dramowa. Dzieci odgrywają scenki z rodzicem:

1) Dziecko jest z mamą na placu zabaw i widzi dym oraz ogień.

2) Dziecko jest w domu z osobą dorosłą, która zasłabła.

3) Nieznajomy zaczepia dziecko w piaskownicy i chce je namówić, żeby z nim poszło.

Po odegraniu każdej scenki dzieci odpowiadają na pytania: Co się wydarzyło? Jak zachowały się osoby, które uczestniczyły w wydarzeniu? Jakie emocje przeżywały? Jak zachowałby się człowiek odważny? Co powinno zrobić dziecko w każdej z tych sytuacji?

4. „Numery alarmowe” – nauka rymowanki. Rodzic recytuje rymowankę i ilustruje słowa gestami:

Kiedy stanie się coś złego, (Wysuwa do przodu lewą nogę, uderza piętą, wraca do pozycji na baczność i powtarza to samo z prawą nogą)

kiedy pomoc wezwać czas, (Klaszcze)

są numery bardzo ważne, (Zaciska dłonie w pięść i kolejno odgina palce obu rąk)

zna je świetnie każdy z nas. (Pokazuje wszystkich wokół prawą i lewą ręką)

997 – to policji znak. (Stoi na baczność)

998 – straż dziś wezwiesz tak. (Naśladuje polewanie wodą za pomocą węża)

999 – pogotowie mknie. (Kręci młynek nad głową jedną ręką)

112 wybierz – wszystkich wezwiesz wnet. (Trzyma przy ustach dłonie złożone w tubę. Dzieci naśladują ruchy rodzica i recytują wierszyk).

5. „Znajdź o oraz a” – utrwalenie liter. Dzieci dostają niewielką kolumnę tekstu z gazety . Odszukują w nim literę o i zaznaczają ją na czerwono; odszukują literę a i zaznaczają na niebiesko. Liczą litery o i a. Określają, których jest więcej.

Temat dnia: Wprowadzenie liter a, A.

1. „A jak antena” – wprowadzenie liter a, A. Prezentujemy zdjęcia różnych anten: telewizyjnej, satelitarnej (talerz), CB, magnetycznej, samochodowej. Dzieci je oglądają i snują przypuszczenie na temat ich przeznaczenia i nazw. Odpowiadają na pytania.: Czym różnią się te urządzenia? Co wspólnego mają ze sobą? Do czego mogą służyć? Kto z nich korzysta? W czym pomagają człowiekowi?

1) Dzieci wypowiadają cały wyraz – umieszczają pod rysunkiem prostokąt.

antena

2) Wypowiadają kolejne sylaby z klaskaniem – liczą je i układają pod prostokątem właściwą liczbę kwadratów.

an  te  na

3) Wypowiadają kolejne głoski z odchylaniem palców – liczą je i układają pod kwadratami właściwą liczbę kółek.

a  n  t  e  n  a

4) Określają pierwszą głoskę w wyrazie i podają inne wyrazy z głoską a na początku. Demonstrujemy małą i wielką literę drukowaną a, A. Dzieci omawiają kształt małej litery, zwracając uwagę na wyróżniające ją cechy. W modelu wyrazu antena (głoskach) zastępują kółko literą a.

2. „Kim zostanę w przyszłości” – zabawa plastyczna. Dzieci malują na kartkach A3 siebie w przyszłości podczas pracy. Po przedstawieniu tematu i techniki plastycznej ustalają, co będzie im potrzebne, i same to przygotowują. Z liter (wyciętych z gazet) układają swoje imię i naklejają na pracy.

3. „Agnieszka” – nauka wierszyka. Dzieci siedzą i uważnie słuchają. Recytujemy tekst, a dzieci powtarzają. Powtórnie wypowiadamy kolejne wersy 1. zwrotki, a dzieci rysują w powietrzu ilustracje do poszczególnych słów (domek, płotek, piesek, kotek). Robimy pauzy, aby dzieci zdążyły.

Agnieszka tu mieszka,

w tym domku przy płotku.

Agnieszka ma pieska,

choć marzy o kotku.

Lecz tak to jest w życiu,

że my dostajemy

nie zawsze to, czego

najbardziej pragniemy.

Zadajemy pytania: O kim była mowa w piosence? Jak miała na imię dziewczynka? Jaką głoskę słyszycie na początku jej imienia? Wciągnijcie nosem dużo powietrza i wypuszczajcie je powoli ustami, wypowiadając głoskę a tak długo, na jak długo wystarczy wam powietrza. Czy w naszej grupie są dzieci, których imię zaczyna się głoską a? Jakie inne imiona się nią zaczynają? Czy znacie inne formy tych imion? Podajemy przykłady, np. Antoni – Antek, Alicja – Ala. Jak nazywamy takie formy? Wyjaśniamy, że są to zdrobnienia, i prosimy dzieci o podanie zdrobnień innych imion. Jakie jest zdrobnienie imienia Agnieszka? Nawiązujemy do tekstu piosenki: O czym marzyła Agnieszka? Czy marzenia są nam potrzebne? Zachęca do odpowiedzi dzieci, które jeszcze nie zabierały głosu. Podsumowuje dyskusję. Potem zapraszamy do wspólnego wymyślenia historyjki o Agnieszce. Uwaga, musimy użyć jak najwięcej słów zaczynających się głoską a. Rodzic zaczyna: Agnieszka lubi arbuzy i agrest. Dzieci układają dalszą część historii.

4. „Litera A” – ćwiczenia ruchowe i ruchowo-słuchowe. Układamy na dywanie linę (skakankę) w kształt (możliwie duży) litery A. Dzieci wymyślają, z czego zrobić poprzeczkę. Zwracamy uwagę, że wielka litera A ma kształt nieco podobny do góry. Prosimy dzieci, aby przechodziły po linie, najpierw udając, że z trudem wspinają się na górę, a potem – że z łatwością schodzą.

5 LATKI 6 LATKI

Temat: Bezpieczne wakacje.

1. „Bezpieczne wakacje” – czytamy zdania, a dzieci oceniają ich prawdziwość, mówiąc TAK lub NIE i podając uzasadnienie.

Przykłady zdań:

– Na plaży można palić ognisko.

– Gdy świeci słońce, należy smarować się kremem do opalania.

– Biała flaga oznacza, że można się kąpać.

– Można chodzić po wydmach.

– Można spacerować po górach w klapkach.

– Na plaży nie można śmiecić.

– Podczas jazdy na rowerze trzeba mieć kask.

– Można wchodzić do wody na niestrzeżonej plaży

2. „Wakacyjna sałatka” – zabawa kulinarna. Dzieci tworzą wakacyjne sałatki z kolorowych owoców pociętych na części, układanych warstwami i umieszczonych w przezroczystych kubeczkach lub szklance.

3. „Przestrzegaj zasad” – rozmowa na temat bezpiecznego zachowania podczas wakacji. Przypomnienie numerów alarmowych:

112 - jednolity ogólnoeuropejski numer alarmowy używany w sieci telefonów stacjonarnych i

komórkowych w Unii Europejskiej

999 - numer na pogotowie

998 - numer do straży pożarnej

997 - numer na policję.

4. 6 latki Karta pracy str 47 – rozwiązywanie rebusów i rysowanie po śladzie i według instrukcji.

5. 6 latki Karta pracy str 47a – rysowanie wakacyjnych planów.

6. 6 latki Księga Zabaw str 83.

Aby lepiej zapamiętać zasady bezpieczeństwa, na koniec przedstawiam kilka z nich w bardziej humorystyczny sposób:

1. Numer 112 znamy i w razie potrzeby go wybieramy.

2. Jeśli kogoś nie znamy, na pewno z nim nie rozmawiamy.

3. Gdy na plaży przebywamy, od mamy się nie oddalamy.

4. W górach po szlaku chodzimy, wtedy nie zbłądzimy.

5. Gdy na słońcu przebywamy, czapkę lub kapelusz zakładamy.

          Wszystkim moim wychowankom i ich rodzicom życzę wspaniałych, pogodnych i roześmianych wakacji.

Niech ten letni czas będzie pełen niezapomnianych wrażeń i chwil.

          Wróćcie w nowym roku szkolnym radośni, gotowi do podejmowania nowych wyzwań i kolejnych zadań.

Udanego i bezpiecznego wypoczynku.

5 LATKI 6 LATKI

  Temat: Moje wakacje.                               

1. „Wakacyjne podróże” – rozmowa. Rozmawiamy z dziećmi na temat miejsc, w które wybierają się podczas wakacji lub gdzie chcieliby je spędzić.. Dzieci mówią, gdzie i jak można spędzać wakacyjny czas oraz czym można na nie dojechać.

2. „Kolorowy pociąg” – praca z wierszem Doroty Gellner pod tym samym tytułem. Prosimy dzieci, by zapamiętały, kto jechał pociągiem.

Wycinam z papieru kolorowy pociąg.
Kolorowe koła po szynach turkoczą.
W niebieskim wagonie niebo rozgwieżdżone,
w żółtym – słońce z uśmiechem złocistym.
W czerwonym – kilka maków,
w białym – puszysty obłok,
w zielonym – wilgotne listki.
A w ostatnim – największym –
Bukiet spełnionych marzeń.

Pytamy dzieci, ile wagonów miał pociąg z wiersza. Każde dziecko dostaje sześć prostokątów z kolorowego papieru ponumerowanych od 1 do 6. Ponownie czytamy wiersz. Gdy czytamy o pierwszym wagonie, dzieci podnoszą prostokąt z numerem 1 itd. Następnie dzieci rysują w każdym wagonie elementy przedstawione w wierszu. Kolejny raz czytamy utwór, a dzieci ustawiają wagony z rysunkami w odpowiedniej kolejności. Pytamy, co jest w pierwszym, trzecim, piątym wagonie – utrwalenie liczb porządkowych.

3. „Moja wyspa” – praca techniczna. Przygotowujemy materiał plastyczny i przyrodniczy: piasek, kamyki, patyczki, kawałki kory, piórka, masę solną, plastelinę. Dajemy dzieciom także rolki po papierze toaletowym, plastikowe zakrętki, plastelinę, drobne koraliki. Dzieci przygotowują swoją wyspę na talerzyku jednorazowym, wypełniają go grubą warstwą masy solnej z piaskiem, którą zagospodarowują według własnego pomysłu. Wyspy układają na oceanie zrobionym na pogniecionej przezroczystej folii, pod którą wkładają muszle, kamyki i cienkie paski zielonej krepiny lub bibuły. Na koniec opowiadają o swoich wyspach – co się na nich znajduje, jak można spędzić na nich czas, z kim chciałyby się tam znaleźć.

4. 5 latki Karta pracy str 40, 40 a – doskonalenie zdolności grafomotorycznych, stymulowanie kreatywności.

5. 6 latki Karta pracy str 46 – czytanie zdań, rysowanie lodów, wykonywanie obliczeń, łączenie podpisów z właściwymi obrazkami.

6. 6 latki Karta pracy str 46a - – podawanie nazw przedmiotów na ilustracjach, wyszukiwanie nazw wykreślance.

5 LATKI 6 LATKI

Temat: W co się bawić latem?               

1. Zapoznanie z wierszem „Lato” Zdzisława Szczepaniaka.

No dzieciarnia – co wy na to? Już od jutra mamy lato!

Ta wspaniała, ciepła pora Trwa od rana do wieczora

Przez co najmniej dwa miesiące, Gdy najmocniej grzeje słońce.

W tym to czasie, o tej porze Każdy bawi się, jak może.

Z bratem, z siostrą, z kolegami. Samotnicy wolą sami.

Malcy jeżdżą na rowerkach, Trwa zabawa w piłkę, w berka.

Warczą wściekle motorynki. Kto tak piszczy? To dziewczynki…

Przechwalają się chłopaki: – Co tam guzy i siniaki!

Na trzepaku – gimnastyka. Pół podwórka kozły fika,

A wódz Indian właśnie każe Schwytać jakieś blade twarze

I przywiązać je do pala, Choć współczucie nie pozwala…

Ktoś gdzieś chlipie: – Ja się boję…

W odsiecz idą mu kowboje.

Inni znów za piłką gonią (szyby już ze strachu dzwonią),

Komuś w biegu spadły buty (nic nie szkodzi – to nie luty),

Ktoś gdzieś zginął, choć nie igła, Lecą w górę bańki z mydła…

W piaskownicy góra piasku. Dookoła pełno wrzasku.

– Hurra! Nie ma jak wakacje!Głośno krzyczy (i ma rację):

Bolek z Kaziem, Włodek z Jackiem,

Andrzej z Rysiem, Wicek z Wackiem,

Mania z Halą, Wanda z Martą,

Gosia z Basią – no bo warto Wykorzystać każdą chwilę,

Aby się zabawić mile, Aby nie iść do przedszkola,

Aby strzelić wreszcie gola, Aby w nosie mieć klasówki,

Dwójki, piątki, wywiadówki… Można wreszcie się nie śpieszyć,

Można się z wszystkiego cieszyć.

Do momentu… gdy z balkonu Tato krzyknie: „MARSZ DO DOMU!”.

W domu nas do wanny wsadzą, Doszorują i wygładzą.

Potem każą siąść za stołem i napychać brzuch z mozołem.

A gdy wreszcie wszystko zjemy, Wykrztusimy: „Dziękujemy…”

Wówczas mama – dobra wróżka – Zaprowadzi nas do łóżka.

Na dobranoc zaś koniecznie Powie: „JUTRO BAW SIĘ GRZECZNIE…”

Po przeczytaniu wiersza zadajemy dzieciom pytania: W co bawiły się dzieci z wiersza? W co wy bawicie się latem? Jakie przedmioty do zabawy kojarzą wam się z latem?

2. 5 latki Karta pracy str 39, 39a – układanie rytmów, doskonalenie percepcji wzrokowej i zdolności grafomotorycznych, przeliczanie, odwzorowywanie, kodowanie, ćwiczenie logicznego myślenia.

3. 6 latki Karta pracy str 45 – podawanie nazw przedmiotów i zwierzęcia na obrazkach, wpisywanie liter do właściwych okienek, odczytywanie hasła.

4. 6 latki Karta pracy str 45a - poruszanie się po planszy zgodnie z kodem, rozmowa na temat miejsc przedstawionych na zdjęciach.

5. 6 latki Karta pracy str – kącik grafomotoryczny, pisanie wyrazów po śladzie, łączenie wyrazów z obrazkami, wyjaśnianie wieloznaczności podanych wyrazów.

5 LATKI 6 LATKI

Temat: Nad morzem.

1. „Skarby znad morza” – zabawa dydaktyczna. Rozpoznawanie przedmiotów znad morza, wnioskowanie o temacie, praca z mapą, oznaczenie niektórych miast wyrazami do czytania globalnego, porównywanie odległości za pomocą sznurka. Przynosimy przedmioty (lub ich zdjęcia) kojarzące się z morzem (muszla, piasek, bursztyn, rozgwiazda). Pytamy dzieci: Z jakim regionem Polski kojarzą wam się te przedmioty? Czy znacie jakieś polskie miejscowości leżące nad morzem? Dzieci z pomocą rodzica odnajdują na mapie Gdańsk, Gdynię, Łebę i Ustkę. Następnie sprawdzają za pomocą sznurka, do której miejscowości mają najbliżej z miejsca, w którym znajduje się ich przedszkole, a do której najdalej. W tym celu porównują długości sznurków.

2. „Wyjeżdżam nad morze i pakuję…” – zabawa pamięciowa. Technika niedokończonych zdań z powtarzaniem zdań innych oraz ich ruchową egzemplifikacją. Rodzic zaczyna zdanie: Wyjeżdżam nad morze i pakuję…(np piłkę), a dzieci je kończą. Starają się przy tym nie tylko wypowiedzieć nazwę przedmiotu, ale też go pokazać ruchem.

3. 5 latki Karta pracy str 38, 38a – doskonalenie percepcji wzrokowej i zdolności grafomotorycznych, pobudzanie kreatywności.

4. 5 latki Księga Zabaw str 78.

5. 6 latki Karta pracy 44 – łączenie liczb od najmniejszej do największej, rysowanie rybek według instrukcji, zapisywanie i obliczanie działania.

6. 6 latki Karta pracy 44a – podawanie nazw obrazków, dzielenie nazw na sylaby, pisanie sylab po śladzie, dopisywanie brakujących sylab.

67 „Morze i plaża” – zabawa plastyczna. Dzieci malują farbami na dużych arkuszach papieru morze i plażę. Następnie maczają stopy w brązowej farbie i odciskają je na plaży na rysunku.

8.Wakacje nad morzem - zasady bezpieczeństwa – filmik.

5 LATKI 6 LATKI

Temat: W górach.

1. „Góry” – zajęcia dydaktyczne. Szukanie na mapie polskich górskich miast oraz największych polskich gór, podawanie ich nazw. Pokazujemy zdjęcia przedmiotów kojarzących się z górami : oscypek, ciupaga, narty, zakopiańskie korale, wełna. Pytamy dzieci: Z jakim regionem Polski kojarzą wam się te przedmioty? Jak nazywa się lubiane przez turystów górskie miasteczko? (Zakopane) W jakich górach leży Zakopane? Dzieci wspólnie z rodzicem odnajdują na mapie Zakopane oraz największe polskie góry (Tatry, Bieszczady, Karkonosze, Pieniny, Góry Świętokrzyskie). Sprawdzają za pomocą sznurka odległość od miejscowości, w której znajduje się ich przedszkole, do polskich gór. Porównują długości sznurków i oceniają, które góry leżą najbliżej, a które najdalej. Na koniec pytamy dzieci, co można robić latem w górach.

2. „Wycieczka w góry” – zabawa polisensoryczna. Rozpoznawanie po dotyku przedmiotów umieszczonych w worku (plecaku), poszerzanie wiedzy na temat przedmiotów potrzebnych podczas wyprawy w góry. Pytamy dzieci: Co należy zabrać na górską wycieczkę? Przynosi worek / plecak, w którym znajdują się różne przedmioty, w tym: lornetka, butelka wody, telefon komórkowy, kanapka, mapa, kompas. Zadaniem dzieci jest odgadnąć po dotyku, jakie przedmioty ukryto w plecaku, oraz ocenić, czy są one potrzebne podczas wyprawy w góry i dlaczego.

3. 5 latki Karta pracy str 36, 36a – doskonalenie zdolności grafomotorycznych i percepcji wzrokowej, dekodowanie.

4. 5 latki Karta pracy str 37, 37a – doskonalenie percepcji wzrokowej i zdolności grafomotorycznych, pobudzanie kreatywności

5. „Kropelka złotych marzeń” – śpiewanie piosenki pod tym samym tytułem i ekspresja ruchowa do piosenki.

6. 6 latki Karta pracy str 43 – wycinanie dwustronnych puzzli (góry i morze), układanie wybranego obrazka, naklejanie go na kartce.

7. 5 latki Księga zabaw str 77.

8. Bezpieczeństwo w górach | Bezpieczne wakacje # 2 -filmik dla dzieci.

5 LATKI 6 LATKI

Temat: Letnie smakołyki.

1. „Smaki lata” – zajęcia dydaktyczne, doskonalenie umiejętności klasyfikacji, przeliczanie, porównywanie liczb. Pytamy dzieci, z jakimi smakołykami kojarzy im się lato. Odpowiedzi zapisujemy na kolorowych karteczkach samoprzylepnych. Selekcjonujemy odpowiedzi dzieci techniką słoneczka (powtarzające się słowa to jeden z promieni). Podobne obiekty mogą leżeć obok siebie, np. lody i cukierki (bo to słodycze). Dzieci liczą odpowiedzi i próbują wybrać ulubiony smakołyk. Liczenie karteczek porównywanie liczby obiektów.

2. „Lody” – dyskusja na temat powstawania lodów i ich właściwości. Pytamy dzieci: Z czego robi się lody? Dlaczego lody są zimne? Gdzie trzyma się lody? Dlaczego lody rozpuszczają się na słońcu. Czy lody muszą być zimne? Czy ktoś jadł kiedyś ciepłe lody?

3. „Domowe lody” – wspólne wykonanie lodów.

4. 5 latki Karta pracy str 35, 35a – doskonalenie percepcji wzrokowej, słuchowej, koordynacji wzrokowo-ruchowej i sprawności grafomotorycznej, ćwiczenie logicznego myślenia.

5. 5 latki Księga Zabaw str 75 - tworzenie łódki zgodnie z instrukcją obrazkową.

6. 6 latki Karta pracy str 42 - odszukanie wśród liter ukrytych wyrazów i dopasowanie ich do obrazka.

7. 6 latki Karta pracy str 42a - nazywanie przedmiotów, pisanie pierwszej i ostatniej litery nazwy obrazka.

8. 6 latki Księga Zabaw str 80 – 81.

5 LATKI 6 LATKI

Temat: Lato na łące.

1. „Rysujemy łąkę” – zajęcia plastyczne. Rozdajemy dzieciom kartki i pastele i prosimy, by narysowały łąkę. Gdy skończą, pytamy: Jak wygląda wasza łąka? Czy rosną na niej kwiaty? Jakie? Czy są tam jakieś owady? Jakie? Co znajduje się na prawdziwej łące?

Po skończonej pracy pokazujemy film „Zwierzęta na łące”

oraz „Rośliny łąkowe”

2. „Ciekawostki” – poszerzanie wiedzy o zwierzętach na łące. Pytamy dzieci: Czy bocian naprawdę je przede wszystkim żaby? Wyjaśniamy, że głównym pożywieniem bociana nie są żaby, ale gryzonie. Pytamy: Które ze zwierząt  jest nazywane bożą krówką? Dlaczego?  Wyjaśniamy, że niektóre krowy mają duże łaty na biodrach (a kiedyś mówiło się: na biedrach). Takie krowy nazywano więc biedrulami. Wypasający je pastuszek zauważył kiedyś ich podobieństwo do czerwonego owada w czarne kropki, którego nazwał „biedrunka” – boża krówka.

3. 5 latki Karta pracy str 34 – przeliczanie, doskonalenie percepcji wzrokowej, koordynacji wzrokowo-ruchowej i zdolności grafomotorycznych.

4. 5 latki Karta pracy str 34a – doskonalenie percepcji wzrokowej i zdolności grafomotorycznych.

5. 6 latki Karta pracy str 41 – łączenie w pary obrazka z cieniem, odszukiwanie i odczytywanie liter, tworzenie z nich wyrazów.

6. 6 latki Karta pracy str 41a - – uzupełnianie ilustracji symbolami pogody, czytanie globalne nazw dni tygodnia.

7. „Biedronki” – praca plastyczna. Tworzenie biedronek z pasków papieru. Rozdajemy dzieciom czerwone, czarne i białe karki. Z czerwonego papieru dzieci wycinają koło, które będzie podstawą grzbietu biedronki, oraz dużo cienkich pasków. Końcówki pasków przyklejają do koła tak, aby środkowa część stworzyła łuk. Przyklejają kolejne paski obok, tak aby stworzyć przestrzenny kształt tułowia biedronki (kształt ma przypominać kłębek włóczki). Następnie z czarnego papieru wycinają buźkę z czułkami oraz kropki. Z białego papieru wycinają oczy z czarnymi źrenicami. Doklejają elementy biedronki.

Możemy wykonać biedronkę według własnego pomysłu.

5 LATKI 6 LATKI

 Temat: Tęcza.  

1. „Kiedy i gdzie można zaobserwować tęczę?” – dyskusja. Pytamy dzieci: Jakie zjawisko atmosferyczne kojarzy się z kolorami? Kiedy i gdzie można zaobserwować tęczę? (niebo po deszczu, kiedy świeci słońce; na trawie pokrytej kropelkami wody; podczas rozpryskiwania wody z węża ogrodowego; w kałuży itd.). Co jest potrzebne, żeby powstała tęcza?

2. „Jak powstaje tęcza?” – eksperyment. Przynosimy dużą szklaną miskę z wodą, lusterko i białą kartkę. Eksperyment najlepiej wykonać w słoneczny dzień (lub pochmurny z użyciem latarki). Do miski wypełnionej wodą wkładamy pod kątem lusterko tak, by było skierowane w stronę źródła światła. Nakrywamy miskę kartką. Na kartce powstaje tęcza. Pytamy dzieci, dlaczego tak się stało (wynik rozszczepienia światła przechodzącego przez powierzchnię wody, rozkład światła białego na wielobarwne widmo).

3.„Jak powstaje tęcza?” - film.

4. „Kolory tęczy” – zajęcia dydaktyczne. Przeliczanie i podawanie nazw kolorów tęczy. Pytamy dzieci: Z jakich kolorów składa się tęcza? (czerwony, pomarańczowy, żółty, zielony, niebieski, indygo, fioletowy). Prosi o przeliczenie kolorów występujących w tęczy.

5. „Tęcza w torebce” – zabawa plastyczna. Mieszanie barw, doskonalenie motoryki małej, utrwalenie grafemów. Dzieci otrzymują foliowe torebki strunowe. Na każdym stoliku znajduje się miska, do które rodzic wlewa dwie szklanki wody, wsypuje szklankę mąki i łyżkę soli. Miesza całość. Dzieci zabarwiają mieszaninę barwnikami w kolorach tęczy. Nakładają łyżką trochę masy w każdym kolorze do woreczków. Zamykają woreczki i rączkami rozprasowują masę. W tak powstałej tęczowej masie można kreślić literki, cyferki, wzory.

6. 5 latki Karta pracy str 33 – doskonalenie percepcji wzrokowej i sprawności grafomotorycznej, dekodowanie.

7. 6 latki Karta pracy str 40 – rysowanie wyniku przeprowadzonego eksperymentu.

8. 6 latki Karta pracy str 40a - kolorowanie mozaiki zgodnie z kodem.

5 LATKI 6 LATKI

Temat: Burza.

1. „Burza” – zagadka. Zapraszamy dzieci do wysłuchania zagadki Marcina Przewoźniaka.

Co się dzieje tam u góry?

Wielką wojnę toczą chmury?

Wciąż na siebie nacierają

I strzelają, i błyskają?

Co się tam na górze dzieje?

Że się nam na głowy leje?

Od błyskawic niebo trzeszczy,

A nam w butach chlupie deszczyk.

Ciemne niebo dudni, świeci…

Co się dzieje tam na górze?

Wiedzą to na pewno dzieci:

Oglądamy groźną… (burzę).

Po przeczytaniu zagadki prosimy dzieci, aby nazwały dźwięki, które w niej opisano. Następnie prowadzimy rozmowę: Jak należy się zachować w czasie burzy? Dzieci formułują swoje przypuszczenia lub dzielą się swoją wiedzą. Następnie podsumowujemy zdobyte informacje. Podczas burzy:

– należy unikać wysokich obiektów;

– nie wolno przebywać w wodzie ani na odkrytym terenie, chować się pod drzewami;

– należy unikać metalowych przedmiotów i nie przebywać w ich pobliżu;

– nie wolno rozmawiać przez telefon komórkowy.

2. „Co słyszysz?” – ćwiczenia słuchowe. Włączamy nagranie z odgłosami: ulewy, grzmotu, małego deszczyku, wichury. Dzieci starają się rozpoznać, co słyszą, i podać nazwy tych zjawisk.

3. „Uwaga, burza!” – zabawa ruchowa. Rozkładamy obręcze hula-hoop (skakanka, linka, sznurek). Dzieci poruszają się do dźwięków deszczu – szeleszczącej folii Na klaśnięcie i hasło: burza! dzieci wchodzą do obręczy. Zabawę powtarzamy kilka razy.

4. „Skąd się bierze burza?” – eksperyment, proponujemy dzieciom przeprowadzenie doświadczenia, do którego będą potrzebne: szklanka, blaszane denko (pokrywka puszki), balonik, kawałek wełnianej tkaniny.

Instrukcja:

1. Na suchej szklance umieszczamy blaszane denko,

2. Nadmuchujemy balonik,

3. Pocieramy energicznie balonik wełnianą szmatką i kładziemy go na denku,

4. Zbliżamy palec do brzegu blachy.

Po zakończeniu eksperymentu pytamy dzieci: Co zauważyliście? (przepływ prądu) Jak to wytłumaczyć? (W wyniku pocierania balonika wytworzyły się ładunki elektryczne – prąd, i przeskoczyła iskra, którą można porównać do małej błyskawicy).

5. „Burza w kubeczku” – praca plastyczna. Dzieci dostają papierowy kubeczek, na którym rysują markerem pioruny. Środek kubka (we wnętrzu) dzieci smarują klejem i przyklejają paski bibuły w różnych kolorach kojarzących się im z burzową pogodą. Kubek stawiają do góry nogami, a na jego odwróconym denku przyklejają watę (symbolizującą chmurę).

6. 5 latki Karta pracy str 33a – utrwalenie właściwych zachowań w czasie burzy, ćwiczenie logicznego myślenia, poszerzanie wiedzy ogólnej. Pytamy dzieci: Co można zaobserwować na niebie po burzy w słoneczny dzień? (tęcza).

7. 6 latki Karta pracy str 39a – poruszanie się zgodnie z kodem, kolorowanie obrazków.

8. 5 latki Księga Zabaw str 74.

9. ,,Burza" - bajka.

5 LATKI 6 LATKI

Temat: Po czym poznać, że nadeszło lato?

1. „Z czym kojarzy się lato?” – technika niedokończonych zdań, zabawa z piłką. Pytamy dzieci, z czym kojarzy im się lato. Rzucamy piłkę do dziecka i zaczynamy zdanie: Lato kojarzy mi się… Dzieci łapią piłkę i kończą wypowiedź.

2. „Po czym można poznać lato?” – praca plastyczna doskonaląca umiejętność przekazywania informacji w formie graficznej, ekspresja twórcza. Dzieci dostają kartki papieru. Każde z nich rysuje to, co kojarzy mu się z latem.

3. Tato, czy już lato? – praca z wierszem Beaty Szelągowskiej. Czytamy wiersz:

Powiedz, proszę!

Powiedz, tato,

Po czym poznać można lato?

Skąd na przykład wiadomo, że już się zaczyna?

Po prostu:

Po słodkich malinach,

Po bitej śmietanie z truskawkami,

Po kompocie z wiśniami,

Po życie, które na polach dojrzewa,

Po słowiku, co wieczorem śpiewa,

Po boćkach uczących się latać,

Po ogrodach tonących w kwiatach,

Po świerszczach koncertujących na łące,

Po wygrzewającej się na mleczu biedronce,

Po zapachu skoszonej trawy i róż,

I już!

Pokazujemy zdjęcia różnych obiektów, które wystąpiły w wierszu – maliny, kompot, łany zbóż, słowik, bocian, ogród w kwiatach, świerszcz, biedronka, skoszona trawa, róże. Ponownie czytamy tekst i prosimy dzieci o zapamiętanie obiektów wymienionych przez tatę i kojarzących się z latem. Po skończeniu czytania dzieci wybierają tylko te zdjęcia, które ukazują to, o czym była mowa w utworze.

4. „Tato nadchodzi lato”– nauka piosenki.

5. „Zabawa ruchowa z piłką” – tworzenie rymów do słów związanych z latem, doskonalenie słuchu fonemowego. Podajemy wyraz kojarzący mu się z latem, np. słońce – rzucamy piłkę do dziecka. Dziecko łapie piłkę i podaje rym do usłyszanego słowa.

6. 6 latki Karta pracy str 39 – poznanie znaczenia niektórych przysłów i związków frazeologicznych. Odczytujemy zdania:

1. Mieć dwie lewe ręce;

2. Mieć muchy w nosie;

3. Siedzieć jak na szpilkach;

4. Spać jak kamień.

Dzieci wpisują obok obrazków numery właściwych zdań. Następnie dzieci odczytują zdania z poznanych liter, wpisują numer obrazka, który ilustruje dane zdanie. Na koniec ilustrują przysłowie „Myśleć o niebieskich migdałach.

5 LATKI 6 LATKI

Temat: Łańcuch pokarmowy.

1. „Wilki” – zajęcia dydaktyczne. Pytamy dzieci: Pamiętacie zwierzę, które wystąpiło w baśni „Czerwony Kapturek”? Czy wilk naprawdę mógłby połknąć człowieka? Co jada wilk? Jak zachowywać się w lesie? Co robić na wypadek kontaktu z nieznanym zwierzęciem? Jakie inne groźne zwierzęta oprócz wilka można spotkać w lesie?

2. „Przysłowia o wilkach” – dzieci wspólnie z rodzicami wyjaśniają znaczenia przysłów

– Nie wywołuj wilka z lasu.

– Wilk syty i owca cała.

– Nosił wilk razy kilka, ponieśli i wilka.

– Natura ciągnie wilka do lasu.

– Wilk w owczej skórze.

– Człowiek człowiekowi wilkiem.

3. „Łańcuch pokarmowy” – zajęcia dydaktyczne. Pytamy dzieci, czym jest łańcuch pokarmowy i dlaczego się tak nazywa. Pokazujemy dzieciom łańcuch pokarmowy i wyjaśniamy na czym polega.

4. 5 latki Karta pracy str 32 – poszerzanie wiedzy na temat tego, co jedzą zwierzęta, doskonalenie zdolności grafomotorycznych i koordynacji wzrokowo-ruchowej.

5. 5 latki Karta pracy str 32a – poszerzanie wiedzy przyrodniczej, doskonalenie zdolności grafomotorycznych.

6. 6 latki Karta pracy str 37 – odnalezienie ukrytych zwierząt i zaznaczenie ich.

7. 6 latki Karta pracy str 37a – zaznaczanie sytuacji, w których nie należy podchodzić do nieznajomego psa, otaczanie pętlą obrazków przedmiotów potrzebnych podczas spaceru z psem.

8. 6 latki Karta pracy str 38a – kącik grafomotoryczny, rozwiązywanie działań, zapisywanie wyników.

5 LATKI 6 LATKI

Temat: Polskie zwierzęta.

1. „Parki narodowe” – rozmawiamy z dziećmi na temat polskich parków narodowych i zwierząt znajdujących się pod ochroną. Pytamy o ich skojarzeniach ze słowem „park”: Czym jest park narodowy? Czy byliście w jakimś polskim parku narodowym? Po co tworzy się parki narodowe? Jakie zwierzęta w Polsce są pod ochroną? Dlaczego?

2. 5 latki Karta pracy str 31– łączenie liniami symboli parków narodowych ze zdjęciami zwierząt pokazanych na tych symbolach, doskonalenie zdolności grafomotorycznych i koordynacji wzrokowo-ruchowej, poszerzanie wiedzy ogólnej.

3. 5 latki Karta pracy str 31 – doskonalenie zdolności grafomotorycznych, poszerzanie wiedzy przyrodniczej.

4. „Żubr” – poznanie ciekawostek na temat żubra. Dzieci z pomocą rodzica odnajdują Białowieżę na mapie Polski.    

Prezentujemy ciekawostki na temat żubra: żyje w puszczy, jest największym dziko żyjącym ssakiem w Europie. Samce, nazywane bykami, przeciętnie ważą w granicach 700 kg, ale znany historii najcięższy osiągnął 920 kg. Samice, czyli krowy osiągają wagę w przedziale 320-640 kg. Samiec jest zdecydowanie szerszy w przedniej części ciała, ponadto ma o wiele wyższy garb niż samica, większą głowę oraz bardziej rozbudowaną muskulaturę. Na tej dużej głowie zarówno u samca, jak i samicy rosną krótkie, ciemne, skierowane ku górze rogi. Rogi rosną przez całe życie, nie są zrzucane, ani też nie rozgałęziają się w trakcie swojego rozwoju. Stanowią bardzo niebezpieczną, a zarazem skuteczną broń. W momencie ataku żubr przewraca głowę z boku na bok dźgając przeciwnika ostrą końcówką rogu. Żubry odżywiają się różnymi gatunkami roślin. Podstawowym pokarmem są rośliny zielone i trawy. Pokarm znajdują na dnie lasu i na zrębach, a także łąkach i polach uprawnych w najbliższym otoczeniu. Późną zimą i wczesną wiosną swoją dietę uzupełniają korą, a także pędami drzew i krzewów. Szczególnie chętnie obdzierają zębami korę dębu, jesionu oraz grabu. Zimą jedzą również żołędzie. Każdego dnia dorosły osobnik konsumuje około 50 kg pokarmu. Na żerowanie poświecą ponad połowę swojego dnia. Samce dożywają 23 lat, zaś samice 26 lat.

5. 6 latki Karta pracy str 36 – nazywanie zwierząt, dzielenie nazw na głoski, zapisywanie pierwszej i ostatniej litery.

6. 6 latki Karta pracy str 36 a - wyrazów po śladzie, odczytywanie prostych wyrazów, nazywanie zwierząt i łączenie ich z odpowiednim wyrazem.

7. 6 latki Samodzielna praca z Księgą Zabaw str 78–79 – utrwalenie informacji o zwierzętach, które dziko żyją w Polsce. Rozmowa na temat parków narodowych w Polsce i ich symboli. Odnajdywanie na mapie symboli parków narodowych.

8. 5 latki Zabawa z Księgą Zabaw str 72 -73– kopiowanie konturów zwierząt za pomocą kredki świecowej.

9. „Miniaturowe zoo” – działania plastyczne. Dzieci farbami malują wybiegi dla zwierząt i alejki, którymi będą przechadzać się ludzie odwiedzający zoo. Następnie z plasteliny lepią zwierzątka i umieszczają je na makiecie. Postacie ludzi dzieci również mogą ulepić lub wykorzystać figurki lego i ustawić je w miniaturowym zoo.

5 LATKI 6 LATKI

Temat: Z wizytą w ZOO.

1. „W zoo” – wysłuchanie wiersza Janusza Minkiewicza.

By kolibry przez wronę
Nie ostały zjedzone,
By przypadkiem też wrony
Nie zjadł lis wygłodzony,
Żeby lis zaś przy tym
Nie zjadł wilk z apetytem,
By pantera w chwil kilka
Nie zdążyła zjeść wilka
I pantery by tygrys
Na śniadanie nie przegryzł,
By tygrysa ( zgadliście!)
Nie zjadł lew, oczywiście...

O to dbać musi stale,
Pilnie patrząc wokoło
Stary Michał Kawalec,
Co dozorcą jest w ZOO.

Musi dbać i o siebie,
Żeby sam przypadkiem
Lwią się nie stał kolacją
Lub tygrysim obiadkiem.

Zadajemy dzieciom pytania na temat wysłuchanego wiersza: Czy byliście kiedyś w zoo? Jak wyjaśnić swoimi słowami, czym jest zoo? Dlaczego niektóre zwierzęta mieszkają w zoo? Jak należy się tam zachowywać? Czy wolno karmić zwierzęta w zoo?

2. „Żyrafy” – praca plastyczna. Tworzenie cętkowanych żyraf. Dzieci zwijają żółtą kartkę (najlepiej z bloku technicznego) w rulonik i sklejają ją tak, by stworzyła stożek. Na czubku doklejają narysowane wcześniej głowy żyrafy. Stożek ozdabiają cętkami wydzieranymi z brązowego papieru. Przekazujemy dzieciom ciekawostki na temat żyrafy: największe zwierzę lądowe, długa szyja umożliwia jej zrywanie pożywienia z wysokich gałęzi, ma taką samą liczbę kręgów szyjnych jak inne ssaki (tylko są one dłuższe), umaszczenie żyrafy to kamuflaż na sawannie, zagrożeniem dla żyraf są lwy.

3. „Mapa świata” – rozmowa kierowana. Prezentujemy dzieciom mapę świata, wskazujemy kontynenty i podaje ich nazwy. Prezentujemy  zwięta zamieszkujące różne kontynenty. Wspólnie z dziećmi odszukujemy na mapie Afrykę. Prezentujemy zwierzęta afrykańskie. Zwracamy uwagę na ich wygląd, sposób poruszania się, budowę. Pytamy dzieci, co wiedzą na temat zwierząt. Następnie opowiadamy im o najbardziej niebezpiecznych zwierzętach, które nazwano „Wielką Piątką Afryki” (Big Five): lwa, słonia afrykańskiego, nosorożca czarnego, lamparta, bawoła afrykańskiego. Zwracamy uwagę na przystosowanie się zwierząt do środowiska, w którym żyją.

Lew – łapy zakończone ostrymi pazurami, silne szczęki doskonałe do powalania i zabijania nawet bardzo dużych zwierząt, groźnie wyglądająca grzywa, która zwiększa przewagę samca broniącego terytorium stada, stanowi naturalną ochronę głowy i szyi podczas walki.

Słoń afrykański– duże uszy wykorzystywane do chłodzenia, długa trąba zakończona dwoma palczastymi wyrostkami służąca do oddychania, wąchania, picia, kąpieli, zbierania pożywienia i zrywania gałęzi z wyższych partii drzew, ciosy służące do obrony, miękka i delikatna spodnia strona stóp, dzięki czemu słoń może poruszać się bezszelestnie. Po kąpieli słonie obsypują wilgotną skórę piaskiem, a powstała w ten sposób warstwa kurzu i błota pomaga im chronić się przed słońcem i owadami.

Nosorożec czarny – żywi się zróżnicowanym pokarmem roślinnym, ma szerokie i płaskie zęby trzonowe służące mu do rozcierania liści. Róg wykorzystuje do obrony. Gruba skóra stanowi ochronny pancerz a tarzanie się w błocie pomaga utrzymać niską temperaturę ciała i chroni przed pasożytami. Nosorożec biega bardzo szybko.

Lampart – dzięki ubarwieniu jest prawie niewidoczny wśród traw lub liści drzew. Ma szerokie łapy z ostrymi pazurami. Cechują go niebywała zwinność i siła – lamparty potrafią się wspinać, wciągnąć na drzewa ofiary trzy razy cięższe od siebie. Lampart potrafi świetnie pływać i wykonywać siedmiometrowe skoki.

Bawół afrykański jest roślinożercą o ogromnej wadze (zwykle od 500 do 900 kg). Osadzone na dużej głowie potężne, ostre rogi służą do obrony i ataku. Bawoły mają silne kończyny, które są zakończone dwoma palcami pokrytymi racicami).

Zadajemy pytanie: Dlaczego zwierzęta z Wielkiej Piątki Afryki uważa się za najniebezpieczniejsze zwierzęta świata? Dzieci zgłaszają swoje pomysły i wymieniają poglądy. (Te zwierzęta są znane z waleczności, zwłaszcza gdy bronią młodych lub zostaną zranione).

4. „Bilety do zoo” – zabawa matematyczna. Dzieci przypominają sobie wygląd i nominały poszczególnych monet i banknotów. Zmyaprasza dzieci do układania sylwet ilustrujących opowiadanie:

Adam chce kupić bilet do zoo dla siebie i dla taty. Bilet dla dorosłego kosztuje 6 zł, dla dziecka – 4 zł. Jakimi monetami może zapłacić za swój bilet? Wybierzcie odpowiednie monety i ułóżcie je. Czy istnieje tylko jeden sposób zapłaty? Dzieci dodają odpowiednie wartości, posługując się sylwetami. Proponujemy inne zagadki: Adam zaprosił do zoo Adę. Ile zapłacą za bilety? Ada idzie do zoo z mamą. Ile zapłacą za bilety?

5. Zoo – masaż do fragmentu wiersza Bolesława Kołodziejskiego. Dzieci leżą na brzuchu, rodzic wykonuje masaż jego pleców. Potem następuje zmiana ról.

Tu w zoo zawsze jest wesoło, (masujemy plecy otwartymi dłońmi) tutaj małpki skaczą wkoło, (wykonujemy ruchy naśladujące skoki po okręgu) tutaj ciężko chodzą słonie, (naciskamy płaskimi dłońmi) biegną zebry niczym konie, (lekko stukamy pięściami) żółwie wolno ścieżką człapią, (powoli, lekko przykładamy płaskie dłonie) w wodzie złote rybki chlapią. (…) (muskamy raz jedną, raz drugą ręką).

6. 5 latki Karty pracy str 30,30a – umieszczanie nalepek ze zwierzętami w odpowiednich miejscach, doskonalenie sprawności manualnej i koordynacji wzrokowo-ruchowej, orientacja w przestrzeni, rozpoznawanie zwierząt po fragmencie ciała, poszerzanie wiedzy przyrodniczej.

7. 6 latki Karty pracy str 35 – czytanie wyrażeń, dopasowywanie ich do ilustracji zwierząt.

8. 6 latki Karty pracy str 35a – podawanie nazw zwierząt, podpisywanie ilustracji po śladzie, ćwiczenia artykulacyjne.

9. 6 latki Karty pracy str 38 – kącik grafomotoryczny, pisanie nazw zwierząt po śladzie.

10. ,,Idziemy do zoo" - zapoznanie z piosenką.

5 LATKI 6 LATKI

Temat: Zwierzęta na świecie.

1. „Tam w Afryce” – zabawa z pokazywaniem:

Tam w Afryce rzeka Nil, (dzieci wskazują palcem jakiś obiekt przed nimi)

w niej krokodyl mały żył. (robią z dłoni paszczę krokodyla)

Z tatą krokodylem (kłapią „zębami” zrobionymi z dłoni)

pływał sobie Nilem, (naśladują dłonią ruch płynącej ryby)

I śpiewał tak: (podskakują) Tam w A fryce…

2. „Zwierzęta małe i duże” – wysłuchanie opowiadania Macieja Bennewicza i rozmowa na temat jego treści. Zapraszamy dzieci do wysłuchania opowiadania o zwierzętach. Prosimy o uważne słuchanie i zapamiętanie, czym różni się pszczoła od osy, jakie zwierzęta mają podobny kolor skóry, dlaczego konie noszą takie dziwne nazwy. 

– Osa!– Ada zaczęła nerwowo machać rękami, żeby odgonić owada.

– To nie jest osa, tylko pszczoła – stwierdziła spokojnie babcia.

– Przestań machać, to spokojnie odleci i nic ci nie zrobi. A jak machasz, to możesz ją tylko zdenerwować. Pomyśli, że chcesz jej zrobić krzywdę.

– Skąd wiesz, babciu, że to pszczoła? – spytała Ada.

– Mój tata był pszczelarzem, a teraz mój brat, Stanisław, również zajmuje się pszczelarstwem.

Całe dzieciństwo mieszkaliśmy z pszczołami. Osy są dłuższe i jaśniejsze od pszczół. A pszczółki są krępe, grubiutkie i ciemne. Mają też więcej brązowych włosków. Pewnie szukała tutaj pyłku kwiatów. Pszczoły rzadko kogoś żądlą bez powodu, to bardzo pożyteczne owady.

– Wiem, babciu, robią miód – stwierdziła Ada.

– Tak, aniołku. – Babcia czasem w ten miły sposób zwracała się do Ady. – Pszczoły wytwarzają miód kwiatów. Muszą się dużo napracować, żeby zebrać zapasy. Jeden słoiczek miodu to praca setek pszczół.

– Babciu, a skąd pszczoły wiedzą, dokąd mają lecieć po ten pyłek, z którego robią miód – spytał Adam. – Przecież nie potrafią mówić. Nie mogą spytać o drogę, nie mają też map ani nawigacji.

– Pszczoły wylatują z ula na zwiad. Jeśli któraś z nich znajdzie pole pełne smakowitego pyłku kwiatowego, na przykład kwitnącego rzepaku, lub aleję lip, wówczas zbiera pyłek i wraca do ula. Na miejscu informuje pozostałe pszczoły w ich specjalnym, tajemniczym języku.

– W tajemniczym języku? – zdziwił się Adam.

– Tak – przytaknęła babcia. – Pszczółka tańczy i w ten sposób pokazuje innym pszczołom, którędy lecieć na pole obfite w pyłek, jak jest daleko i jakie znaki po drodze wskażą właściwy kierunek.

– Tańczy? – powtórzyła Ada.

– Tak jest, macha skrzydełkami, wykonuje specjalne kroki i to jest tajemnicza mowa pszczół. Inne się przyglądają, a potem, żeby zapamiętać trasę, naśladują ruchy mądrej przewodniczki. I już kilka chwil później pole jest pełne pszczół, które zbierają pyłek. Pszczoły przenoszą pyłek z kwiatu na kwiat, dzięki czemu zapylają kwiaty, a te mogą potem zmieni się w owoce.

– A przy okazji z pyłku powstaje miód – dodała Ada.

– Znakomicie – pochwaliła ją babcia.

– Pszczoła jest prawie takiego samego koloru jak żyrafa – stwierdził Adam, który przeglądał właśnie książkę o zwierzętach. – Czy żyrafy też zapylają kwiaty? – Chłopiec wskazał fotografię, na której długi język żyrafy dotykał liści na wysokim drzewie.

– Nie, syneczku – odpowiedziała babcia, która była biologiem, dlatego znała się na zwierzętach jak nikt w rodzinie. – Żyrafy jedzą liście. Muszą szybko obgryźć jedno drzewo akacji, gdyż ta roślina potrafi ostrzegać inne w pobliżu przed intruzami.

– Babciu, w jaki sposób akacje ostrzegają się nawzajem? – spytała Ada.

– Po kilku minutach obgryzania sok w liściach robi się gorzki i przestaje żyrafom smakować. Dzięki temu akacja traci tylko trochę liści. Gdyby nie ten ochronny zabieg, mogłaby stracić ich zbyt wiele i nie przeżyć. Jednak dzięki mechanizmowi obronnemu chroni siebie i inne drzewa w pobliżu, które na sygnał także gorzknieją.

– Bardzo mądre te akacje – stwierdziła Ada.

– Ciekawe, czy na świecie są jeszcze inne zwierzęta w podobnym kolorze jak pszczoły i żyrafy – zamyślił się Adam.

– Nie mówi się „w kolorze” tylko w podobnym umaszczeniu, prawda, babciu? – Ada zrobiła mądrą minę.

Adam wzruszył ramionami i ostentacyjnie odwrócił się, zakrywając książkę.

– Można mówić, jak się chce – żachnął się.

– Zamiast się kłócić i robić sobie przykrość, poszukajcie zwierząt podobnych do pszczół, czyli żółto-pomarańczowo-brązowych – zarządziła babcia.

Pogłaskała Adama po głowie i poprosiła o przyniesienie kilku książek. Po chwili na stole pojawiły się zdjęcia i rysunki tygrysa, szerszenia, kota domowego, psa, kameleona i konia.

– Co do słowa „umaszczenie” to prawda, tak się mówi – stwierdziła babcia. – Kolor zwierzęcia to inaczej jego umaszczenie. Hodowcy koni nazywają w bardzo ciekawy sposób różne kolory, czyli umaszczenia tych zwierząt. Na przykład koń, który wydał się wam podobny do pszczoły, nosi nazwę srokacz albo inaczej koń maści srokatej.

Adam wstał i po chwili przyniósł kolejną książkę, tym razem z fotografiami koni.

– Naucz nas, babciu, maści koni – zaproponował i wskazał palcem jasnobrązowego konia z ciemnobrązową grzywą.

– To koń gniady – odpowiedziała babcia, poprawiając okulary.

Adam przerzucił kilka kartek i w końcu jego palec trafił na szarobiałego konia w czarnobrązowe ciapki.

– Wygląda jak lody straciatella – ucieszyła się Ada.– Uwielbiam ten smak.

– To jest maść taranta albo tarantowata – stwierdziła babcia.

Adam wskazał czarnego konia.

– To koń kary – odpowiedział babcia. – Ten ma granatowy połysk, więc mówi się o nim koń kruczy, bo ma umaszczenie podobne do tego ptaka. U koni mówimy o umaszczeniu, u ptaków – o upierzeniu.

– A kruki, babciu, co to za ptaki? – spytała Ada.

– Kruki żyją bardzo długo. Najstarszy żył ponoć w Londynie na zamku Tower. Miał 44 lata. Kruki łączą się w pary na całe życie. Potrafią bronić swego terytorium i są wszystkożerne, czyli jedzą, co im do dzioba wpadnie. – Babcia zaśmiała się i wyciągnęła z szafki herbatniki.

– Super, znamy już cztery umaszczenia koni! – Adam aż klasnął w ręce z radości. – Srokacz, gniady, taranta i kary.

– Oraz zwyczaje pszczół, żyraf i kruków – uzupełniła Ada.

– Proponuję małe powtórzenie. Wydrukujemy czarno-białe rysunki koni, a wy pokolorujecie je zgodnie z poznanym umaszczeniem.

– Super! – ucieszyły się dzieciaki.

– Babciu, a można narysować srebrnego konia – spytała Ada. – Takiego jak jednorożec?

– Oczywiście, że tak, koń o srebrnym umaszczeniu to maść siwa lub biała, a lekko kremowa to jeleniowata.

Srokacz, gniady, taranta i kary

Gdy razem ustawisz – będą dwie pary.

W jednym powozie cztery koniki,

Jadą w zaprzęgu zwanym kwadryga.

A piąty konik jak jednorożec

Siwą ma grzywę i białe nozdrza.

Cały jest biały, to umaszczenie

Czasem nazywa się maścią jelenia.

Po przeczytaniu opowiadania zadajemy dzieciom pytania: O jakich zwierzętach opowiadała babcia? Czy zapamiętaliście, czym różni się pszczoła od osy? Skąd pszczoły wiedzą, gdzie mają lecieć po pyłek kwiatowy? Jak myślicie, czy takie naśladowanie ruchów pszczoły jest proste? Jakie inne zwierzęta mają „kolor” podobny do pszczół? Czy wiecie dlaczego zwierzęta mają paski? (Paski służą za kamuflaż i zapewniają ochronę przed drapieżnikami. Pomagają też regulować temperaturę ciała –czarne paski pochłaniają ciepło, a jasne je oddają).

3. „Przeszkoda” – zabawa ruchowa. Układamy z linek dwie równoległe linie stanowiące rów. Po jednej stronie rowu wyznacza pastwisko dla zwierząt, po drugiej – wodopój. Dzieci naśladują zwierzęta i biegną jedno za drugim z pastwiska do wodopoju i z powrotem, za każdym razem przeskakując przez rów. Gdy wszystkie zwierzęta pokonają przeszkodę, rów można poszerzyć. Dzieci bawią się przy dźwiękach finału Karnawału zwierząt Camille’a Saint-Saensa.

4. „Zwierzęta z Ameryki Południowej” – zajęcia dydaktyczne. Pokazujemy dzieciom zdjęcia zwierząt, które żyją w Polsce i które dzieci na pewno znają, oraz tych charakterystycznych dla Ameryki Południowej (np. jaguar, tukan, ara, leniwiec). Prosimy, by dzieci podzieliły zwierzęta na żyjące w Polsce i Ameryce Południowej. Następnie poleca, by dzieci wskazały same zdjęcia ptaków. Prosimy, by znalazły podobieństwa między papugą a tukanem. Pytamy: Czym charakteryzują się tukany? Jak wyróżniają się spośród innych zwierząt? Zwracamy uwagę na ogromny dziób tukana pomagający przede wszystkim w termoregulacji.

5. „Mucholot” – zabawa ruchowa. Dzieci wykonują ruchy imitujące podróż samolotem w rytm piosenki Mucha w mucholocie:

– wsiadają do samolotu – podnoszą najpierw prawą, potem lewą nogę i siadają w kręgu,

– zapinają pasy – krzyżują ręce na ramionach,

– włączają silnik – wyciągają przed siebie i cofają raz prawą, raz lewą rękę,

– obserwują chmury za oknem – przykładają ręce do oczu, tworząc lornetkę, patrzą raz w prawo, raz w lewo,

– lecą – rozkładają ręce na boki i poruszają się swobodnie po sali.

6. „Jakie to zwierzę?” – zabawa dydaktyczna. Dzieci kończą porównania podawane przez rodzica odpowiednią nazwą zwierzęcia, np.:

Groźny jak… (lew)

Głodny jak… (wilk)

Uparty jak… (osioł)

Mądry jak… (sowa)

Łagodny jak… (baranek)

Przebiegły jak… (lis)

W wodzie czuję się jak… (ryba)

Pracowity jak… (mrówka)

Powolny jak… (żółw)

Dumny jak… (paw)

Łazi po płotach jak… (kot).

7. „Pingwiny” – zagadka o pingwinach, wskazanie miejsca występowania pingwinów na mapie, zabawa ruchowa – chodzenie jak pingwin z balonem między nogami.

Zagadka:

Ten dość znany dziwny ptak

elegancki nosi frak

i we fraku swym na co dzień                                                  

bierze kąpiel w zimnej wodzie.

1. Co wspólnego mają pingwiny z dinozaurami? Przede wszystkim to, że oba pojawiły się na świecie w tym samym czasie. Archeologom udało się nawet znaleźć skamieniałości pingwina, które pochodziły sprzed 60 milionów lat. Wtedy jednak te zwierzęta były dużo większe, bo mogły mierzyć nawet 1, 5 metra!

2. Nieloty. Pingwiny są ptakami, które nie potrafią latać. W przeszłości jednak były w stanie to zrobić, ale przez warunki, w których żyją zapomniały jak to się robi. Nie jest im to z resztą potrzebne. Dużo bardziej przydatna jest dla ich umiejętność pływania, dzięki której mogą polować na ryby. Potrafią one nurkować nawet na głębokości pół kilometra, a pod wodą są w stanie spędzić 25 minut.

3. Jak duży jest pingwin? Zazwyczaj mają one około 40-50 centymetrów wzrostu, ale pingwiny cesarskie potrafią mieć nawet 120 centymetrów. Okazuje się więc, że te zwierzęta nie zawsze są tak małe, jakby się mogło wydawać.

4. Pingwiny nie mają zębów. Zamiast nich, do jedzenia wykorzystują swoje dzioby. Nie są w stanie pogryźć pokarmu, a kiedy czasem zdarzy im się połknąć kamień, ten zostaje przetransportowany do żołądka i tam rozdrobniony. Takie żywienie im nie szkodzi. Wręcz przeciwnie, kamienie sprawiają, że proces trawienia przebiega szybciej, a z dodatkowym ciężarem w brzuchu są one w stanie zanurkować dużo głębiej.

5. Rudy pingwin. Okazuje się, że nie wszystkie pingwiny mają czarne pióra. Jeden na 50 tysięcy tych zwierząt rodzi się ruda. Niestety wyjątkowy wygląd nie jest dla nich zaletą, bo w ten sposób bardziej rzucają się w oczy i łatwiej jest im paść ofiarą drapieżnika. Co więcej, okazuje się, że rudym pingwinom dużo trudniej jest znaleźć partnera.

6. Pożywienie pingwina. Pingwiny jedzą przede wszystkim ryby, które same łowią nurkując w wodzie. Jednak jedzą one też skorupiaki i głowonogi. Żeby zdobyć jedzenie, pingwin musi zanurkować pod lód, wypatrzyć sobie ofiarę i ścigać ją do momentu, kiedy ta znajduje się pod samym lodem. W tym momencie mogą one chwycić rybę i ją zjeść.

7. Tobogganing – co to takiego? To sposób, w jaki pingwiny się poruszają. Polega to na ślizganiu się po lodzie i śniegu na brzuchu.

8. Kto wysiaduje jajo? W przeciwieństwie do wielu innych gatunków ptaków, u pingwinów to samiec zajmuje się wysiadywaniem jaj. W tym czasie samica zajmuje się poszukiwaniem pokarmu. Niektóre gatunki w tym celu są w stanie przebyć nawet 120 kilometrów! Jakby tego było mało, to samiec karmi młode mlekiem, które produkowane jest w jego przełyku.

9. To towarzyskie zwierzęta. Pingwiny są szalenie towarzyskie. Lubią wchodzić w interakcje ze sobą nawzajem oraz z ludźmi. Możemy to zaobserwować na przykład podczas wizyty w zoo. W internecie znajdziemy też wiele wideo, które udowodnią ich towarzyskość. W dodatku, pingwiny zawsze jedzą i pływają w grupach. Po prostu najlepiej czują się w towarzystwie.

10. Związki na całe życie. Pingwiny łączą się w pary i są sobie bardzo wierne. Okazuje się, że niektóre gatunki pamiętają swoich partnerów nawet po kilkunastu latach rozłąki. To też udowadnia to jak towarzyskimi zwierzętami są te ptaki.

11. Każdy pingwin ma unikalny głos. Dzięki temu są one w stanie odnaleźć się w stadzie. Poza tym, mają one też świetny słuch, mimo tego, że ich uszy są niewidoczne.

12. Życie w wodzie. 75% swojego czasu pingwin spędza w wodzie. Tak naprawdę wychodzi on na ląd tylko po to, żeby znieść jaja lub się rozmnażać. Ważne jest też to, że widzą one dużo lepiej pod wodą, niż na lądzie. Nie ma się więc co dziwić, że dużo lepiej czuję się one w wodzie.

13. Brzydkie kaczątko? Małe pingwiny nie przypominają swoich rodziców. Są malutkie, szare i pokryte puchem. Dopiero później pojawiają się u nich pióra.

14. Najstarszy pingwin. Pingwiny żyją stosunkowo długo. Najstarszy z nich przeżył prawie 40 lat. Mieszkał on w ogrodzie zoologicznym w Japonii.

15. Pingwiny nie tylko w zimnie. Obok Kapsztadu żyją pingwiny, które lubią ciepły klimat. Mieszkają one na plaży. Większość osób myśli, że pingwiny są w stanie żyć tylko w zimnym klimacie, ale nie jest to prawdą. Dzięki gęstemu upierzeniu, słońce zupełnie im nie przeszkadza, więc są w stanie zamieszkiwać gorące plaże RPA!

8. 5 LATKI Karta pracy str 29, 29a – dopasowanie zwierząt do środowisk ich życia.

9. 6 LATKI Karta pracy str 34 – przeliczanie zwierząt, zapisywanie odejmowania.

10. 6 LATKI Karta pracy str 34a – wykluczanie ze zbioru, odszukiwanie zwierzęcia, które nie pasuje do pozostałych. Rysowanie zwierzęcia zgodnie z instrukcją.